przepaść bez śladu

См. также в других словарях:

• przepaść bez śladu — {{/stl 13}}{{stl 7}} zginąć, zniknąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś przepadł bez śladu. Dokumenty przepadły bez śladu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przepaść — I ż V, DCMs. przepaśćści; lm M. przepaśćści (przepaśćście), D. przepaśćści «miejsce między stromymi ścianami górskimi, głęboka rozpadlina, urwisko» Szosa biegła nad przepaścią. Samochód spadł w przepaść. ◊ Stać nad przepaścią, na skraju przepaści …   Słownik języka polskiego

• przepadać – przepaść [i syn.] jak kamień w wodę — {{/stl 13}}{{stl 7}} o kimś lub o czymś: przepadać, znikać bez śladu; być w niewiadomym miejscu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopiec zniknął jak kamień w wodę. Przepadasz jak kamień w wodę, gdy jesteś akurat potrzebny. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ślad — m IV, D. u, Ms. śladzie; lm M. y 1. «odcisk czegoś, znak odciśnięty, np. nóg, kół, powstały po przejściu, przejeździe; trop» Głęboki, wyraźny, trwały, nieznaczny ślad. Ślad lisi. Ślad stopy. Ślad kół. Ślad łap niedźwiedzich, kopyt. Ślad butów …   Słownik języka polskiego

• kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… …   Słownik języka polskiego

• ślad — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. śladzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odciśnięty w podłożu, odbity na jakiejś powierzchni zarys czegoś, najczęściej buta, stopy, łapy, opony itp.; trop, odcisk : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kamfora — Ulotnić się, zniknąć, rozpłynąć się jak kamfora «odejść niepostrzeżenie, zapodziać się; przepaść bez śladu»: Wczoraj na ostatniej lekcji pióro leżało między nami... I znikło jak kamfora... On je zabrał! K. Makuszyński, Szatan …   Słownik frazeologiczny

• śledź — m I, DB. śledździa; lm M. śledździe, D. śledździ 1. «Clupea harengus, jadalna ryba morska z rodziny śledziowatych, mająca ciało wrzecionowate, koloru srebrzystego z ciemnym grzbietem i płetwą ogonową głęboko wyciętą; występuje w Oceanie Spokojnym …   Słownik języka polskiego

• woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… …   Słownik języka polskiego

• ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie …   Słownik języka polskiego

• wsiąknąć — dk Vc, wsiąknąćnę, wsiąknąćniesz, wsiąknąćnij, wsiąknąćnął a. wsiąkł, wsiąknąćkła, wsiąknąćkli, wsiąknąćkłszy wsiąkać ndk I, wsiąknąćam, wsiąknąćasz, wsiąknąćają, wsiąknąćaj, wsiąknąćał 1. «o cieczach: wsączyć się, przeniknąć w głąb czegoś» Woda… …   Słownik języka polskiego